And we are off again....

Tja daar sta je dan, opeens weer op eigen bodem. Het voelde heel raar, maar ook heel fijn om weer even thuis te zijn, al was ik nog niet klaar met reizen. Ondanks de reden dat ik weer in Nederland was, was het heel fijn om iedereen weer even te zien en een knuffel te geven. Maar ik had een deal met mezelf, zo snel mogelijk weer terug te gaan. Ik was gewoon te bang dat ik verleid zou worden om langer in Nederland te blijven......en geloof me die verleiding was er. Maar er was nog zoveel moois te zien, ik had tenslotte nu de tijd en de mogelijkheid. Dus na 10 dagen op Nederlandse bodem, stond ik weer op Schiphol, om te vertrekken richting Sydney. Helaas kon ik niet gelijk naar Chili, waar ik eigenlijk al zou zijn en kon ik ook niet rechtstreeks. Een hele fijne overstap van 20 uur in Qatar. Gelukkig was er de mogelijkheid om even het vliegveld te verlaten dus wat sight seeing gedaan en ook daar een stempel gescoord.

Aangekomen in Sydney voelde het weer vertrouwd, ik zou hier denk ik wel kunnen wonen. Helaas was het behoorlijk afgekoeld in de 2 weken en in combinatie met de jetlag, was het weer even wennen. Hier de laatste dingen geregeld mbt de auto en opzeggen van mijn bankrekening, maar zeker ook nog even genoten van Sydney zelf. Samen met Mandy genoten van het lichtfestival....Sydney harbour met allerlei lichtjes, het voelde zelfs een beetje kerstachtig. Maar daarna stond dan eindelijk Zuid-Amerika op de planning.

Met een vlucht van bijna 14 uur, toch eerder aankomen dan dat ik vertrokken was uit Sydney, heerlijk die verschillende tijdzones. En al dacht ik dat het koud was in Sydney, Chili was nog erger. Al snel kwam ik erachter dat ik niet geboren ben voor de kou (niet dat ik dat nog niet wist). Hierdoor was Patagonië nu niet echt een optie (grotendeels ook dicht), de pass naar Mendoza was door hevige sneeuwval ook dicht dus toen maar het plan bedacht om eerst richting het Noorden, naar de warmte te gaan, in plaats van naar het zuiden of het oosten.

Mijn eerste dagen doorgebracht in Santiago, waar genoeg moois te zien is, de stad zelf staat vol met historische gebouwen maar tussen deze gebouwen door zijn genoeg moderne gebouwen geplaatst. De stad zelf ligt tussen de bergen en heeft tevens veel heuvels, waardoor je een prachtig uitzicht over de stad zelf hebt. Dus maar een wandeling gemaakt op Cerro Cristobales. Vanuit Santiago ook een dag de bus gepakt naar Valparaiso. Valparaiso staat bekend om al haar streetart en één van de drie huizen van de Nobelprijswinnaar Pablo Nureda. Genoeg te zien om minimaal een dagje door te brengen.

Na Santiago, de bus gepakt richting La Serena. La Serena is een mooie stop tussen Santiago en San Pedro de Atacama, anders een busrit van 22 uur. Na aankomst in La Serena met de nachtbus, was het hostel zo aardig om me al in mijn kamer te laten en met mij nog 3 andere. Gezellig met mijn dormgenoten La Serena verkend en op zoek gegaan naar een tour naar de Elqui Valley. Hier staan de pisco wijngaarden en heb je diverse mogelijkheden om naar een observatory te gaan. Één keer raden wat ik gedaan heb..... ;) Het was een heerlijke dag, ik had het zelfs warm en ik heb een poosje niet mijn jas aan gehad. Maar het toppunt van de dag was het zien van de maan, jupiter, mars en saturnus door een telescoop en de uitleg van de sterrenhemel. En om eerlijk te zijn, de gestoorde kiwi's maakte het nog gezelliger.

Vanuit La Serena de nachtbus genomen richting San Pedro de Atacama, een heerlijk busritje van 16 uur. We hadden behoorlijke stoelen dus al met al zelfs nog een paar uur kunnen slapen. Dit dorpje ligt midden in de woestijn, hier vandaan kun je via de woestijn en de zoutvlaktes naar Uyuni, Bolivia. Maar we hadden 2 nachten hier dus op onderzoek uit om te kijken wat dit plaatsje te bieden heeft. Zodoende een middagje geprobeerd te zandboarden. Dan denk je dat je kan snowboarden en dat dat helpt, maar nee.....zandboarden is toch anders, best lastig en heel zanderig. De volgende dag ging onze wekker om 3.30 want er stond een tochtje richting de geisers van Taito op de planning. Er werd geadviseerd om je warmste kleding aan te trekken, dus dat beloofde veel goeds. Gelukkig tot de ontdekking gekomen dat mijn thermolegging ook onder mijn skinny jeans past, dus ingepakt als een michelin poppetje stond ik met -3 graden bij de geisers. Na de geisers, konden we bijkomen in de hotpools. Klinkt heel leuk, maar al met al waren ze niet zo hot.....beetje jammer maar wel een leuke ervaring. Dit was alweer mijn laatste volle dag in Chili want de volgende ochtend vertrokken we richting Bolivia.